şimdi ben aslında "tam" olarak...

çok kırıldığınız anda;
incindiğiniz yorulduğunuz anda;
artık "ben" olamam dediğiniz anda
birgün biri çıkar karşınıza...



inanmadığınız filmlerdeki gibidir. bir anda olup bitiverir herşey...


"o" dersiniz içinizden. "o" görür içinizdeki sizi... öldü sandığın "seni" görür.
kalbiniz çarpmaya başlamıştır ve sen "yaşıyormuşum" dersin içinden.



"o" kişi der kalbiniz size. uzun zamandır "es" veren kalbiniz "ses" verir olmuştur size
ta derinlerden..



"o" der kalbiniz size. korkuları çekingenlikleri düşünürken siz ruhunuz çoktan uçup gitmiştir rüzgarında..



Bu yaşa geldin, yeterince kırıldın incindin, bekledin, üzüldün... sakınacak kaybedecek neyin kaldı? der içinizdeki ses. bu işin doğasında yok mudur kırılmak üzülmek? neden bu savaş? sorular bitmez tükenmezken siz "o" sese kulak verirsiniz..
Zaman hesaplar yapmanın, ince eleyip sık dokumanın hislerden emin olmanın zamanı değildir artık. Gönül kuşu çoktan uçup gitmişken beklemek boşadır...


ve evlilik bu sebeplerle sadece ama sadece vuslattır



birbirini seven, çok yaralar alıp incinen kalplerin "aradığım sensin" sesini dinlemesidir.


bir kaçış, kurtuluş değil huzura koşmaktır "o" dediğin kişi ile.



birgün biri çıkar karşına ve sen bunu hissedersin işte "o" dersin...
 
 
Şimdi ben aslında tam oldum...