Perşembe, Temmuz 1

kendime kızdım önce...



yaz gelmesinden de olabilir daha bi enerjiğim bugünlerde ama!


Çok önceden yazdığım bir postta her günümün birbirinin aynı olduğundan bahsetmiştim.

Hatta dün yazıp bugün yayınlamak üzere bıraktığım bir yazıyı okuyunca ard arda 2 3 4 5 6 günümün de birebir olduğunu görmüştüm.

Haftanın 5 günü tıpkısının aynıydı...


Haftasonlarım ise tam bir felaketti. Eve kapanmış hapsolmuş bir ben... "BEN"

Sonra bir silkelendim ben... Attım üzerimdeki "ölü" toprağını.
 
Napıyorsun ki dedim içimden kendime? Ne yapıyorsun sen kendine?
 
Boşa dememişler işte insan ne yaparsa kendine!
 
Durdum baktım geçmişime, avcumdakilere eldekilere, gidenlere kalanlara...
 
Ne çok şey vermişsin dedim tekrar kendime.
 
Verdiğin kadar üzülmüş kırılmışsın! Değdi mi?
 
Yıkıldı tüm hayallerin bir lafa, bir söze!!!
 
İnsanoğlu acımasız, insanoğlu kalpsiz olabiliyor bazen.
 
Sen dik durabilecek misin buna karşı? Daha ne kadar ezilecektin ki?
 
Dilin kemiği yok bunu öğrendik yazdık bi kenara...
 
Şimdi değil çoktan aldım takkemi önüme düşündüm ben... Beni...
 
Bu ben değilim dedim. Bu ben değilmişim... Hak etmemişim, hak etmedim, hak etmemiştim dedim...
 
Sonra kendime itiraf ettim "bitti" dedim... Bende bittim dedim kendime. Zaten asıl mesele "ben" bittim.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

"kafan çok güzelmiş güle güle kullan"