Çocukluk iyidir hoştur insan büyüyünce yapmam dediği şeyleri yapar o zaman. Kural bilmez tanımaz olur. İyiyi kötüyü ancak dayak yedikten sonra anlar:). Hırsızlık ayıptır kötüdür pistir. Kendine ait olmayan şeyi almamalıdır insan. Ama işin ucunda renkli şekerler ve bir arkadaş grubu varsa kim hayır diyebilir???. Tam ilkokul kompozisyonu gibi oldu farkındayım cümleler. ama konuda zaten ilkokul sınırları dahilindeyken gerçekleşmiş idi.
Efenim oturduğumuz sokağın başında bir cami vardı. Şimdi kalmadı öyle şeyler camide mevlütler olurdu. Minaremsi kartonlarda renkli renkli şekerler dağıtılırdı gelenlere. Artık duyumu nereden aldığımı hiç bilmiyorum mevlüt olacağı zaman koşar caminin pencerelerinin dibinde beklerdik. Avlusu beni kastığından içine girmezdim o zamanlardan.
Pencerenin önüne koli ile koyulan şekelerden alıp alıp kaçardık bi köşede yerdik (ben yer miydim hatırlamıyorum ama yesem hatırlardım). Hatta abartıp caminin içindeki çay ocağından küp şeker araklamışlığım vardır. Çocuk aklı işte diyebiliyorum şimdi sadece.
Bilimum mevlüt şekeri ve küp şeker araklamış bir çocuk olmama rağmen benim şeker ve türevleri ile bilimum tatlılar ile hiç ama hiç aram yoktur. Ha bilinçaltı o kadar arakladın şimdi yiyemiyosun tabi diyenlerinizde vardır elbet. Ama o zamanda yemezdim ki alıp alıp dökerdim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
"kafan çok güzelmiş güle güle kullan"