Salı, Ağustos 11

Çocukluğum Gençliğim


Üstünden günler geçmiş olmasına rağmen yeni toparlamıştım oysa düşündüklerimi kafamda. Hislerimi şimdi anlatabilirim diyordum ki yeniden her biri bir köşeye savruldu.

Bahadır abiyi kaybettik geçtiğimiz günlerde. Kurtalan Ekspres grubunun gitaristi, ilk görüşümde beni korkutan ama sonrasında yaptığı nüzikle sevdiren abi. Barış Manço'nun cenazesinde ve sonrasında daha aşina olmuştum yüzüne. Çocukluk ve ilkgençliğime denk gelmişti çok bilmezdim ama görürdüm televizyonda gazetede o vardı hep.

Bugün de sevgili Aykut Oray'ı kaybettik. Çocukluğumun en sevimli ama en korkulu karakteriydi. Sevim koş katil geldi :) O bidonları devirdikçe ürkerdim ben koltukta. Tırsardım onun sahnelerinde, yanımda olsa azarlayacak gibi gelirdi hep.

Çocukken tanıyıp aklıma kazıdığım insanlar öldükçe bir kere daha uzaklaşıyorum gibi geliyor bana çocukluğumdan. hiç ölmeyeceklermiş gibi gelen büyüdükçe isimlerini duymaz veya daha az duyar olduklarım... Hep orada duracak sandıklarım ölüyorlar ve onlar öldükçe ben bir yaş daha büyüyorum... Sonra Yeni Türkünün bir şarkısı geliyor aklıma istemsiz mırıldanıyorum : "biz büyüdük ve kirlendi dünya"

3 yorum:

  1. Bu yorum yazar tarafından silindi.

    YanıtlaSil
  2. Ne güzel dile getirmişsin duygularını. Yürekten, samimi, saygılı, yalın, abartısız, süsten riyadan uzak.
    Senin bu naif üslubunu saygı ile izliyorum.

    Dünya varsın kirlensin Fulya, sen hep aynı kal yavrum.

    Sevgiler...

    YanıtlaSil
  3. Çok teşekkür ederim güzel sözleriniz için utanıyorum :)

    YanıtlaSil

"kafan çok güzelmiş güle güle kullan"