ben evlenirsem noolur?

 o zaman söylediklerinde darısı başına diye kısmet derdim alabildiğine umutsuzca...
En yorgun zamanında hayatın duyunca insan bu sözü iyimser bir şekilde baştan savma cevabını veriyorsunuz
"kısmet"...

yani bana uzak, yani şimdi benden uzak, yani ben şimdi bunu düşünmüyorumdu herkese göre değişen anlamları

sonra darı geldi başıma... darısı başıma başına başınıza dediler dediler oldurttular...

hep başkaları için beğenmişken birşeyleri insanın kendi başına kendisi için birşeyler beğenmesi kadar zoru yokmuş...

ne pis işmiş sürekli birşeyler beğenmek zorundasın ve senin beğendiklerini kimse beğenmez...

ha bi de bugüne kadar bu tarakta bezin olmayınca kendi huyunu suyunuda bilmiyormuşsun...

ve şimdi malesef iş başa düşünce kayışı koparıyor insan...

resim çizmede ,el işinde dantelde bilimum el işi sanatlarında alabildiğine beceriksiz bir insan tasarıma kalkışırsa  nolur? olay olur? bi de bunu utanmadan tasarımlarını hayranlıkla izlediği beğendiği o arkadaşına anlatıp paylaşırsa nolur? ayıp olur cidden yüzsüzlüğün bu kadarı dedim ben kendi kendime...

Ne oldu ki?

Efenim iş başa düşünce daha doğrusu gelince malum bakıp görmeye seçmeye başlıyor insan.

Evlilik hazırlığında şu an herşey gözüme alabildiğine fabrikasyon görünüyor.

Herşey bir tornadan çıkmışcasına ...

Hal böyle olunca insan kendine özgü kendine ait kendinden izler taşıyan birşeyler yapmak istiyor.

Bunu yaparkende çoğu zaman
"deli misin" "uğraşma"
telkinlerini duyuyorum. telkin dedim ama deli diyolar hakaret ediyolar...

Neyse efenim davetiye beğenmeye kalktım ama herşey o kadar gözüme "benden olmayan" göründü ki...
Kendim kendimce bişeyler yapmaya karar verdim. Sonra ortaya bu şey çıktı. Kafamdaki tasarımlar şahane harikayken elimden çıkanlar tam bir ucube oldu.

ama umarım inşallah sanırım ki adama benzeyen şeyler çıkacak ortaya...

ilk iğrenç davetiye tasarımı taslağım...

bloğumu okuyan tasarımcı arkadaşlar şimdiden affınıza sığınıyor ve bu beceriksizi hakir görmemenizi rica ediyorum.
içimde deli bir tasarımcı, fikir adamı olsa da ellerim o işte değil anlamadım ne iş...

ahanda davetiye;