Bayadır gözüm kitaplığa ilişmiyodu. Teğet geçiyodum baya baya kendisini.
Nihayet dün elim bir kitaba değdi. Sanırım o mutlu ben mutlu herkes mutlu "olduk"...
Ben okurken kitabın altını çizenlerdenim kimi zaman. Bazen üşenmeyip yazarım o beğendiğim cümleleri. Dün de tam bu olmuştu. Sonra düşündüm benim bloğum ne güne duruyor dedim. Yazmak parayla mı?
Altını önce unutmamak için çizdiğim, sonra evet bu dediğim kuple;
Yaşamın yön bulmaya çalışırken yönsüz kalacak,
-Yaşamın yönünü bulacağım derken,
Yolunu yitireceksin.
-Sonunda yaşamın yönünü bulsan
-bulduğunu sansan-bile,bakacaksın ki
Yolunu yürüyecek durumda değilsin artık...
Oruç ARUOBA "de ki işte" isimli kitabından...
Not: Unutmadan fotoğraf bana ait...
Fuli' cim, seni bu aralar fazlaca filozof modunda görüyorum. Eski cıvıl cıvıl kekime neler oldu böyle. Özel hayatlara karışmak gibi bir adetim yok ama çekilecek kulakları da çekmekten alıkoymaz bu beni. Söyle, hemen...
YanıtlaSilBu arada fotoğrafa bayıldım.
Öptüm canım...
Asu teyzemm iyiyim aklıma gelenleri yazıyorum sadece bugünlerde bunlar geliyo ama yazarım yine benim her dakikan olaylı olduğundan birikiyo:) kulaklarım acır benim :( resim içinde teşekkür ederim bu aralar tek ilgim merakım fotoğraf çekmek :)
YanıtlaSilCanım benim, sana kıyar mıyım? Kastettiğim kulaklar seninkiler değildi:)))
YanıtlaSilO zaman sen yorulursun bence :)
YanıtlaSil