Olmak ya da Olamamak

Her insanın hayatta yapmaktan zevk aldığı şeyler vardır. Yeteneğide varsa eğer sanat olur hayran olunulur ortaya çıkan eserlere. Kimi çok güzel resim çizer dünyaları sığdırıverir bir kağıda ressam olur, kimi hislerini döker kelimelere şair olur. Hayranlıkla baktırır resmine ressam, zevkle okutur şair.

Ne çok istemişimdir 2 kıta şiir yazabilmeyi, bazen hüzünlendiğimde ya da arkadaşlarıma doğum günlerinde kafiyeli dizeler yazabilmeyi. En fazla yapabildiğim son söylediğim konusunda yaptığım şiir adında şaklabanlıklarımdır. Keza resim aynı şekilde. TRT de bir ressam vardı Bob Ross. Haftasonları onun programını izler sanki kendim yapıyormuşcasına sevinirdim. Oysa benim resimlerim çöp adamdan öteye geçemediler.

Neredeyse tüm ailemde resime ve el işlerine karşı inanılmaz bir yetenek olmasına rağmen nedense bu genler beni teğet geçmiş olacak ki ortaya çıkan eserler kendine baktırmayı geçtim kaale bile alınmazlar. Annemin el işi işleri onun ikizi olan teyzemin senelerce kurslarda batik boyama vs öğretmenliği yapması, bir diğer teyzemin yağlı boya tabloları ve bu genlerinin ben hariç diğer kuzenlerime itinayla geçiş yapmaları benim şanssızlığımdan başka birşey değildir sanırım.

İlk ve son şiir denememem ilkokul 5. sınıfa giderken Orman Haftasında öğretmenimizin sınıfın en başarılı öğrencilerinden olmamdan kelli benden bir şiir yazmamı istemesi ile olmuştu. Kalem elimde deftere minik noktalar halinde vurup düşünebildim sadece rölantiye almıştım kendimi resmen. Sonra öğretmenim gelip "e hadi yazsana ormanın yararlarından bahset" demesi ile bende bir zeka ampulu hayalgücü gaz lambası yanıverdi.

Madem konu orman idi aklıma gelen ve hocamı dumurdan dumura uğratan şu dörtlük döküldü kalemimden kağıda.

"dağ taş tepe

orman orman orman

hava su deniz

orman orman orman"

(Telif hakları yazara aittir)

Not: Her başarılı öğrenci güzel şiir yazacak diye birşey yoktur di mi?

Hayat bazen öyle yerlere getiriyor ki sizi. Seneler önce Orman haftasında bu facia dörtlüğü yazan ben, liseye geldiğinde yine bir Orman Haftasında yapılan kompozisyon yarışmasında İstanbul üçüncüsü oldum.

Bu da böyle bir anımdır.